نقش تجربه های دینی در پیش بینی حل مسئله اجتماعی

هدف پژوهش حاضر شناخت نقش تجربه های دینی در پیش بینی حل مسئله اجتماعی بود. بدین منظور تعداد 416 نفر دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز که باروش نمونه برداری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه بنیادگرایی مذهبی (آلتمیر و هانسبرگر، 2004)، مقیاس پرسشگری (بتسون و شوئنراد، 1991) و سیاهة حل مسئله اجتماعی (دزوریلا، نزوومیدو ـ الیویرز، 2002) را تکمیل کردند. داده هابا استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند بعد خودانتقادگری (از ابعاد جهت گیری پرسشگری) جهت گیری مثبت به مسئله را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می کند. همچنین ابعاد خودانتقادگری و پیچیدگی به صورت مثبت و معنادار حل مسئله منطقی را پیش بینی می کنند. علاوه بر این، بنیادگرایی به صورت مثبت و معنادار و تساهل گرایی به صورت منفی و معنادار، جهت گیری منفی به مسئله را پیش بینی می کنند. نتایج تحلیل رگرسیون مشخص کرد بعد تساهل‏گرایی، بنیادگرایی و خودانتقادگری نقشی معنادار در پیش بینی حل مسئله تکانشی ـ اجتنابی دارند. بنابراین، تجربه های دینی می توانند نقش مهمی در چگونگی حل مسئله اجتماعی ایفا نمایند.